Mâäk's Spirit is een Belgische jazz band die al vele avant-garde avonturen heeft opgezocht, met wisselend succes. Lives en Le Nom Du Vent waren de beste, hun samenwerking met Marokkaanse muzikanten en zangers op Al Majmaâ was minder gelukkig. Hun vierde CD bracht een combinatie van muziek en gesproken woord, iets waar ik allergisch voor ben, sorry. Op deze CD gooien ze het op een andere boeg : de verhalende stem blijft, maar de elektronica en de postproductie krijgen de bovenhand. Het geheel is uitermate gewelddadige muziek, noise-jazz of violent-jazz als deze termen al bestaan. De CD begint met een big band swing die klinkt of hij rechstreeks van de 78 toeren plaat uit een grammofoon komt. Maar dan neemt het geweld over, al dan niet met poëzie erbovenop, en het stopt niet tot het eind. Het laatste deel van de CD is opgenomen tijdens een live performance in Flagey in Brussel, die ik bijwoonde. Jean-Yves Evrard eindigde het laatste stuk met slechts één snaar op zijn gitaar, zo hard werd er geramd. Vergis je niet, dit zijn alle zes klassemuzikanten, maar de chaos, de elektronische vervorming en het geweld smoren de muzikaliteit die slechts af en toe de kop opsteekt. Misschien dat ik ze nog een tiental keer moet beluisteren om er waardering voor op te brengen. Je moet hen wel nageven dat ze niet bevreesd zijn om nieuwe paden te bewandelen, maar dit is mij net iets te veel.
2 comments:
Pas gisteren besteld bij De Werf (samen met de laatste Octurn en Braeckman). Zodra ontvangen & beluisterd zal ik hier mijn indrukken posten. Je hebt me alleszins benieuwd gemaakt. Dat Mââk's Spirit wisselvallige kwaliteit aflevert, moet ik helaas beamen.
Vandaag tweemaal achtereen beluisterd. Voor mij evolueert de CD van freejazz naar freerock. De eerste nummers zijn wat moeilijker verteerbaar, maar zodra de stukken met spreekstemmen beginnen, denk ik onwillekeurig aan een oude LP van Zazou & Bikaye die nog ergens op m'n zolder ligt. "Smashing of Amps" van Jimi Hendrix is ook nooit veraf. Ondanks de hoge graad van vervorming, toch aangename muziekjes. Vergeleken met heavy freejazz van bv. Peter Brötzmann of John Zorn, is "5" bijna easy listening music.
Post a Comment