Da's eens iets anders. Freejazz uit Portugal. Carlos Barretto is een bassist die nog met Steve Lacy, Mal Waldron en Barry Altschull heeft gespeeld. Hij wordt op "Lokomotiv" begeleid door Mario Delgado op elektrische gitaar en José Salgueiro op drums. De Fransman François Corneloup speelt op de helft van de nummers mee op bariton sax. Helemaal freejazz is het ook niet, eerder "modern creatief" wat dat ook moge betekenen. Door de gitaar van Delgado heeft het geheel een nogal fusion tintje, maar niet meer dan dat. Het gaat hier niet om technisch vertoon op de instrumenten, wel om de muziek. Het eerste nummer "Lokomotiv" zet meteen de toon, een sterke, hijgende (letterlijk) baslijn, een aarzelende gitaaraanzet, de drums die licht invalt en de bariton die dan het geheel op gang trekt en eenmaal op gang van ritme verandert, een korte break en de hijgende bas zet weer aan van bij het begin (ok - het is een locomotief). Eirò is iets rustigers, opnieuw met een mooie en lange gecompliceerde baslijn, waar de gitaar sterk vervormd begint op te reageren, eerder met geluiden en klanken, na enige tijd ondersteund door de funkende drums, om dan open te barsten in een onverwacht pompende unisono gitaar/arcobas van het thema, om dan weer redelijk free verder te gaan. Op "Klinfrik" speelt Salgueiro framedrums, met een melodieuze sax-partij. Het vierde nummer begint dan weer met een Robert Fripp-achtige zenuwachtige gitaarintro, gevolgd door trage arcobas en baritonsax, om dan te evolueren tot een funk-duel tussen sax en drums, met de arcobas die het geheel komt ondersteunen. You get the picture. Veel verrassingen, veel contrasten, maar ze komen zelden als echt gezocht over. Luisterplezier van begin tot einde.
No comments:
Post a Comment