Deze CD is 25 jaar oud, maar toch meer dan het vermelden waard. Berger, een Zweedse drummer, gebruikt muziekopnamen van Ghanese volksstammen, en dan vooral rouwliederen, als achtergrond voor het meest treurige freejazz album denkbaar. Een mini bigband met stem, saxen, viool, trompet, xylofoon, elektrische gitaar, cello, bas en percussie met Don Cherry op pocket trumpet, brengt één van de meest uitzonderlijke muziekvormen denkbaar. Dit is geen afro-jazz, dit is geen wereldmuziek, dit is een bizarre cocktail van Afrikaanse ritmes, aangevuld met een zeer ongewone bezetting. Sterk ritmisch, bezwerend, repetitief én afwisselend (how about that?). De band is me totaal onbekend (allemaal Zweden), maar doet wat ze moet doen. Cherry is absoluut glorieus. Het laatste nummer op de CD "Darafo", is een 22 minuten durend muzikaal feest, en alleen al de prijs van de aanschaf waard.
PS - Ik heb nadien nog andere CD's van Berger gekocht, maar die zijn niet te vergelijken : niet doen dus.
No comments:
Post a Comment