Ulrich Drechsler - Humans & Places (Cracked Anegg, 2006) ****

Allaboutjazz leidt de recensie over dit album in met volgende zin : "Ulrich Drechsler asks and answers the question: how can the saddest music in the world be delivered with so much hope?" en ik vind dit een zeer accurate omschrijving van deze CD. Dit is mainstream jazz met zeer open visie, en Drechsler creëert iets unieks voor zijn debuutalbum. Zijn basclarinet kleurt inderdaad de ruimte in tussen enkele van de diepere menselijke emoties, tussen droefnis en hoop, tussen melancholie en vreugde. Zoals ik al eerder deed, zal ik Myriam Alters "If" als een referentie nemen : de intimiteit van kamermuziek, een zeer lichte tred, zorgvuldig gecomponeerde composities, uitstekend samenspel, een gevoel van breekbaarheid op alle nummers, prachtige melodieën, en droefnis, droefnis, droefnis, ... van een intensiteit die je in stukken dreigt te doen vallen terwijl je luistert. Dit is jazz met een interessante mix van Europese stads- of straamuziek, gecombineerd de Amerikaanse blues feeling, nogal sterk verwant aan Gianluigi Trovesi of Tomasz Stanko. De leden van de band zijn absoluut uitstekend, met Tord Gustavsen op piano, Oliver Steger op bas, Jörg Mikula op drums en Peter Ponger op piano op twee stukken. Knappe muziek.

Listen to some sound samples

For Andy, Dedicated To Desi
Soulmates
Graceful Touch
O-S-K
First Step

For the English version, click HERE