Als ik de recensies lees over Mahavishnu is dit zogezegd één van de mindere albums, de "zwanezang", "slechte geluidskwaliteit", "niet gesofistikeerd", dat soort onzin. Welaan critici, luister nog eens naar dit album. Sta op uit jullie luie zetel en luister eens echt naar dit album. Dit is muziek met een energie en een kracht waar je in alle andere Mahavishnu CD's vruchteloos zit op te wachten. Alle - ik wik mijn woorden - alle andere Mahavishnu CD's zijn Kitch met grote K, zoals al eerder eens gemeld, maar dit is de real deal. De studio is de dood van McLaughlin, hij kan zich immers niet beheersen en maakt van zijn muziek wansmakelijke gedrochten zoals een huismoeder nog een beeldje, en nog een kleedje en nog een beeldje op de kast in de huiskamer plaatst om toch maar geen open ruimte te laten. Maar zo niet deze live CD. Die is hard, sober en echt. Hier wordt gesolo'd tegen snelheden die je niet kan bevatten, en niet alleen door John McLaughlin, maar door alle muzikanten : Jerry Goodman, Billy Cobham, Jan Hammer, Rick Laird, en het op en top sublieme is dat die snelheid, die waanzinnige razernij van notenneukerij gewoon niet stopt, dit is veertig minuten aan een stuk een sneltrein die door het heelal suist, daverend, denderend, alles en nog wat voorbijvliegend en voorbijschietend. En de muziek? Vergeet de muziek als compositie, daar gaat het niet om. Luister naar die muzikanten, hoe ze energie omzetten in geluid, hard-hitting, snel, sneller, snelst. Ik wilde dat ik er bij was, die avond in Central Park. Gelukkig is dit ooit opgenomen. Vlieg mee!
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment