IN A SENTIMENTAL MOOD : BELGIAN FEMALE PIANO PLAYERS

(voor Nathalie)

De twee beste mainstream/world jazz CD's ooit door vrouwelijke Belgische jazz-muzikanten gemaakt, hebben veel gemeen met elkaar, al was het maar de zoektocht naar absolute perfectie en het samengaan van strakke composities met emotionele kracht en instrumentele virtuositeit. Voorts hebben beide pianisten een openheid naar de wereld die typerend is. Myriam Alter is van joods-spaanse oorsprong, en groeide op in een omgeving waarin zowel Spaanse, Italiaanse, Zuid-Amerikaanse, als klassieke muziek op het dagelijks menu stonden. En Nathalie Loriers omringt zich met muzikanten van Italiaanse, Joegoslavisch-Jordaanse, Frans-Algerijnse en Belgische oorsprong. België, de melting pot van de wereld...

Myriam Alter - If (Enja Records, 2003) *****


Dit album is van een verbijsterende volgehouden melodische schoonheid, elegantie, rake frasering, ritmische fijnheid, kortom schitterend. Dit is mainstream jazz op zijn best : herkenbaar maar toch creatief, emotioneel zonder opdringerig te zijn, intimistisch met een duidelijke muzikale visie. Eén van de meest verrassende aspecten van dit album is dat de Belgische pianiste/componiste het pianowerk overlaat aan Kenny Werner in plaats van zelf te spelen. Volgens Myriam Alter is Werner de betere pianist en zij de betere componist, en toch is het me niet helemaal duidelijk, maar het blijkt in elk geval een succesvolle keuze te zijn. De andere muzikanten mogen er ook zijn, Dino Saluzzi op bandoneon, John Ruocco op clarinet, en de Masada ritmesectie : Greg Cohen op bas en Joey Baron op drums. Wat dit ensemble brengt is het muzikaal equivalent van een praline van het beste soort. Hoogkwalitatieve ingrediënten, het smelt in de mond, is zeer zoet, maar met een krachtige, degelijke smaak, het resultaat van een vakkundig en virtuoos proces. En je wil zeker meer. En het verrassende is dat het smeltproces ergens binnenin de luisteraar plaatsvindt, zo hartverwarmend mooi is dit album. Dit is mijlen verwijderd van freejazz, mijn excuus hiervoor, maar ik heb ook een zeer sentimentele kant die mainstream van uitzonderlijk niveau wel kan genieten. En dit album behoort hier zeker toe. Esthetisch, elegant, verfijnd, emotioneel, licht, ...

Listen to sound samples

Waking Up
Home
IfI Think Of It
Moving Somewhere
Where You Belong

Nathalie Loriers Chemins Croisés - L'Arbre Pleure (De Werf, 2006) ****


Een ander Belgisch album, "L'Arbre Pleure", dat gerust naast Myriam Alter kan staan, komt van de Belgische pianiste Nathalie Loriers en haar band Chemins Croisés, met Gianluigi Trovesi op clarinet, Karim Baggili op oud, Philipppe Aerts op bas en Joël Allouche op drums. De bezetting van de band en de naam geeft al aan dat hier veel verschillende invloeden aan het werk zijn, Europese, Arabische en Amerikaanse (jazz, weet je wel). De vergelijking met Myriam Alter gaat op in de zin dat de composities sterk zijn, de muzikanten (en dan vooral Trovesi en Loriers zelf) een stuk boven de middelmaat, en een zeer sterke muzikale eenheid en emotionele spankracht het hele album ondersteunt. De toon heeft niet het melancholische van Myriam Alters "If", af en toe is er wat vreugde tussen, zoals in "A Pas Feutrés" (verwijzend naar haar kat?) of "Mister Lee". Het leuke van dit album is dat de vanzelfsprekendheid van de melodieën en het samenspel een melodische en ritmische complexiteit verbergt, en die moet je als luisteraar uiteraard niet opmerken, als je de kracht van het geheel maar met plezier ervaart. En die spelvreugde die druipt gewoon van het geheel af. Prachtig. Voor de kalmere momenten.

Luister naar Sound Samples :

Kalila Et Dimna
L'Arbre Pleure
L'Auberge Des Femmes

For the English version, click HERE