Dit is Thomas Chapins laatste live optreden, opgenomen op het North Sea Jazz Festival in Den Haag in 1995. Chapin overleed in 1998 op 40-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. En dit is ook één van zijn betere CD's, zoals vaak in zijn trio begeleid door bassist Mario Pavone en drummer Michael Sarin. Een piekmoment want de drie muzikanten zijn na jarenlang touren perfect op elkaar afgestemd, en ze spelen met overtuiging en plezier. Saxofonist Chapin, leerling van Jackie McLean, is moeilijk in een vakje onder te brengen. Hij is eerst en vooral één brok energie, maar dan wel gefocuste energie, die vertrekt van thema's die veel weg hebben van sterke rock-achtige riffs. De woede die vele rock en punk typeert, vind je ook bij hem weer, en hij schrikt evenmin terug van meer melodieuze stukken, zoals een cover van The Beatles' Ticket To Ride, maar de muziek is altijd tegelijk ruw en gevoelig, energiek en beheerst, krachtig en zacht. Zijn kunnen als componist mag ook niet worden onderschat. Hij kon een opgebouwde melodieën plots afbreken, het ritme veranderen, om dan naar een derde variatie op hetzelfde thema te gaan, en dat allemaal tegen sneltreinvaart. "Pet Scorpion" is op deze CD hier een prachtig voorbeeld van. De hele CD ademt intensiteit en speelplezier uit. Tijdens dit optreden waren ze gesandwiched tussen hun eigen idolen Jackie McLean en Roy Haynes voor hen, en David Murray, Fred Hopkins en Andrew Cyrille na hen. Dit gaf hen blijkbaar vleugels. De moeite.
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment