Dit is de vierde CD van de Zweeds-Noorse groep Atomic, met de Zweden Fredrik Ljungkvist op clarinet/sax en Magnus Broo op trompet, en met de Noren Håvard Wiik op piano, Ingebrigt Håker-Flaten op bas, en Paal Nilssen-Love op drums. Je moet het ze aangeven, die Scandinaviërs, ze hebben een eigengereide stijl en lef en visie. Of het nu deze groep is, of kerels als Nils Petter-Molvaer of Arve Henriksen of Eyvind Aarset of Bugge Wesseltoft, ze deinzen er niet voor terug om het avontuur op te zoeken, ongeacht welke richting die uitgaat (fusion ambient electronic industrial acid ...). Atomic gaat ook op avontuur, maar dan binnen het idioom van de "klassieke" jazz-vorm, en dat maakt deze band zo uitzonderlijk. Zonder van buitenaf elementen toe te voegen, herscheppen ze jazz met haar eigen middelen, zuiver akoestisch, zonder stijlvormen te mengen, én toch is dit hun eigen vorm van jazz : strak gecomponeerd, met improv, maar laat je niet verrassen : de meest "free" klinkende stukken zijn niet altijd geïmproviseerd, daarvoor is het plots tussenkomend samenspel te goed. Ze maken het zogenaamd "telepathische" samenspel van de improvisatie tot onderdeel van de compositie, ... en daardoor klinkt het geheel zeer afgewerkt maar toch expressief. Dit maakt het geheel zeer toegankelijk en toch modern. Bovendien beheersen ze werkelijk alle subgenres van de jazz, van bop, over latin, cooljazz, freejazz tot post-bop, en dit gekoppeld aan perfecte beheersing van hun instrumenten. Ze blijven dicht bij de essentie van jazz : muziek met een ziel, met herkenbare melodieën, met veel improvisatie, sterke ritmes, klinkend alsof ze in de kamer zitten. En toch hebben ze hun eigen klank. Knap. Deze CD, maar ook de vorige drie zijn de moeite.
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment