Voor de eerste maal in lange tijd gaat Rabih Abou-Khalil terug naar de roots van zijn muziek, zoals hij die al op zijn albums Nafas en Roots & Sprouts bracht. Toen was de Turkse Selim Kusur naast Abou-Khalil op oud, de tweede soloist op de "ney", een Turkse fluit. Op deze CD is dat de Armeniër Gevorg Dabaghyan die "duduk" speelt, een hobo-achtig instrument uit zijn land. De muziek van Rabih Abou-Khalil is zeer herkenbaar, ondanks de veranderende bezettingen die hij op elke CD gebruikt, gaande van mini big-band, over klassiek strijkers-ensemble tot traditionele wereldmuziek. Zijn ritmes zijn complex en constant wisselend, terwijl zijn melodielijn eindeloos kronkelen en vloeien tegen deze ritmewisselingen in, een redelijk uniek concept. En dat concept is leuk. Want het klinkt complex, gezocht en natuurlijk tegelijk. Bovendien laat hij veel ruimte voor improvisatie, en dat kan hij zelf, en zijn begeleidende muzikanten, als de besten. Abou-Khalil is een totaal anders oud-speler dan bijvoorbeeld Anouar Brahem of Dhafer Youssef. Brahem moet het hebben van de zachte toets, terwijl Abou-Khalil een meer percussieve aanslag heeft (je hoort zijn plectrum ook tikken), maar ook veel dieper en emotioneler improviseert. Ik houd van de manier waarop hij op de laagste noten de toon kan aanhouden, dan ruimte laat, dan opnieuw met enkele lange noten de spanning ophoudt, en op een bijna minimalistische manier emotionele diepten (of hoogten zo je wil) tot stand brengt. De duduk van Dabaghyan is een ander instrument dan de ney, ze heeft een iets sentimentelere, bijna meligere klank, maar dat blijft gelukkig beperkt tot het eerste nummer. Michel Godard is zoals gewoonlijk goddelijk, deze keer niet op tuba, maar op serpent, een middeleeuws blaasinstrument dat ook bastonen produceert, en voorwaar ook best als solo-instrument te pruimen valt. Percussionist Jarrod Cagwin is eveneens perfect voor dit soort muziek, en hij speelt dan ook vooral met paukenstokken. Dit is geen jazz, niet te vergelijken met The Cactus Of Knowledge of Journey To The Center Of An Egg, maar het is wel hetzelde muzikale avontuur, vol afwisseling, emotie, melodieuze en ritmische kracht. In de middelmatigheid van deze wereld, is dit opnieuw een verfrissend stukje kunst.
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment