Joe McPhee, Peter Brötzmann, Kent Kessler, Michael Zerang - Guts (Okka Disk, 2007) ***½

Op 6 november 2006 pleegde geluidstechnicus Malachi Ritscher zelfmoord door zichzelf in Chicago op straat in brand te steken, uit protest tegen de oorlog in Irak en tegen "the mayhem and turmoil caused by my country". Deze CD is aan hem opgedragen door vier muzikanten die hem goed kenden. De muziek zelf was een jaar eerder nog door hemzelf opgenomen. Na een intro van Zerangs drums, breken de poorten van de hel open, als Brötzmann en McPhee samen hun longen eruit blazen, met Kesslers bas die een stevige dreun in de achtergrond blijft geven, en niet echt verrassend, maar Brötzmanns klank is verschrikkelijk hard, maar als drums en bas plots stoppen, ergens in het midden van het eerste nummer, valt hij stil in een rustige improvisatie en McPhee vult hem dan aan en beiden spelen trage, langgerekte klagende tonen, en ze vinden elkaar perfect, zacht en mooi spelend, elkaar echoënd, of tesamen of in contrapunt, om dan plots een bluesy rif te starten, als signaal voor de ritmesectie om de motor terug in hoogste versnelling te gooien.

Het tweede stuk begint met klankverkenningen door Kesslers arco bas, met fijne dunne abrupte klankdraden van de blazers, die evolueren naar lange huilende monotone lijnen, die de spanning opbouwen, en Zerang blijft subtiel tikkend de kracht opdrijven, tot de muziek openbarst door zaktrompet en tarogato die door elkaar schreeuwen, om pas na ongeveer 15 minuten tot rust te komen voor een traag duo van beide blazers, McPhee bluesy en melodieus, Brötzmann als een razende dissonant tekeer gaand. Dit wordt gevolgd door een ritmisch duo van bas en drums, voldoende tijd voor de blazers om van instrument te veranderen en het gevecht tussen tenor en alto aan te gaan, die toch ergens vrede vinden, en naar het eind toe zelfs mooi samenspelen, unisono en berustend. En zoals gewoonlijk, roept hun muziek een breed gamma aan gevoelens op, van woede, frustratie, razernij, verrassing zelfs, maar ook droefnis en respect, en dat alles in een heel diepe en directe manier. Als de muzikanten hadden gezegd dat ze deze muziek na Ritschers dood hadden opgenomen met hem in gedachten, dan was dat geloofwaardig overgekomen. Maar ook nu, is dit in elk geval een waardig eerbetoon voor de man.

For the English version, click HERE