Beter laat dan nooit. Dit album is al twee jaar oud, maar nu ik het toch net op de kop heb kunnen tikken, lijkt een recensie wel nodig. Ik had eerder mijn waardering al uitgesproken voor de Poolse broertjes Marcin Oles (bas) en Bartlomiej Oles (drums), en op dit album zetten ze nog een stap hoger op de ladder van mijn waardering. Landgenoot Mikolaj Trzaska speelt sax en de Fransman Jean-Luc Cappozzo komt erbij op trompet. Cappozzo kende ik niet, maar hij is werkelijk heel goed in deze free omgeving, verrassend voor iemand die blijkbaar zijn muziek heeft geleerd in het leger. Dit is freejazz zoals ik ze graag hoor : vrije improvisatie op gestructureerde basis, creatief, ritmisch, zacht en intens. Luister maar eens naar het titelnummer : een trage unisono melodie van sax en trompet op een traag Oosters ritme, waar de trompet zich dan uit losmaakt voor een pracht van een solo, dan valt alles stil voor een bassolo van Marcin Oles, en geloof me, deze kerel behoort tot het beste van wat je kan horen vandaag, zowel pizzi als arco. Zijn toets is zowel elegant als krachtig, zijn improvisaties melodieus en creatief (ook zijn solo bas album "Ornette On Bass" is de moeite van het zoeken waard). "JLC" begint met solo trompet, dan valt de band in met wat dissonant samenspel, gevolgd door een kort arco bas solo intermezzo dat uitgroeit tot een thema dat zo uit de pen van Henri Texier zou gerold kunnen zijn. "Budmo" is een traag, droevig en somber nummer, dat fel contrasteert met het daarop volgende "5-5", een funkend ritmisch uptempo hoogstandje, met onder andere een knap duet van trompet en drums, en dat evolueert naar een bewerking van Ravels Bolero, met het gekende licht dansende ritme. Mikolaj Trzaska, op basclarinet, is de ster op dit nummer. Trzaska is zowat het omgekeerde van Brötzmann, een zeer gevoelig freejazz saxofonist, met fluwelen toon, die ook sterke uithalen kan doen, maar het blijft elegant. En dat woord typeert misschien het best deze band : elegant. Het laatste nummer "Urodzaj" begint met fluiten die een oerwoudsfeer creëren, met wat lichte trompetstoten, herinnerend aan probeersel van Don Cherry en Codona, en dan neemt Marcin Oles, met een wondermooie baslijn de band op sleeptouw voor een prachtige melodie met afwisselend de sax en trompet in unisono en contrapunt, mooi maar veel te kort, veel te kort. Deze muziek is vrij, maar zonder agressief te zijn, toegankelijk hoewel ze een zelden gehoorde muzikale benadering brengt. Iedereen met belangstelling voor jazz zou deze CD wel kunnen smaken. Ritmisch, melodisch, qua beheersing van de instrumenten, qua samenspel van de muzikanten : een feest. Niet te missen!
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment