Hier is hij dan, de nieuwe Texier : hij verrast en blijft vertrouwd. Texier is echt gekenmerkt door zijn melodieën die uit duizenden te herkennen zijn, of het nu in de snelle of de trage nummers is. De CD begint al sterk uptempo met "Afrique à l'Eau", met een knappe blazerssectie die contrapuntisch het fusion-achtige gitaarspel van Manuel Codjia ondersteunt, met afro-drumming à la Ed Blackwell. Het derde nummer "Blues d'Eau" is een trage blues, met de tenor van Sebastien Texier in de hoofdrol. Om de vier nummers is er een duo, het eerste, "Flaque Nuage", van de trombone van Géorgui Kornazov, en percussie, traag en bluesy, het tweede "Flaque Etoile", een vrije dialoog tussen de basclarinet van François Corneloup en de sax van Sébastien Texier, door elkaar pratend en roepend en dansend om samen unisono te eindigen, het derde "Flaque Soleil", een knap stukje arpeggio gitaar die een mooi bassolo begeleidt, het vierde "Flaque Lune", startend met de sterke bas van Texier zelf, aangevuld met het zenuwachtig drumspel van Christophe Marquet. Dit is ook een tweede handelsmerk van Texier geworden : grote aandacht voor de structuur van het ganse album en dit te besprenkelen met korte tussenstukjes (zie bijvoorbeeld de zeven tussenstukjes op "Indian's Week" voor elke dag van de week). Het sterkste stuk van het album is "O Elvin", prachtig ritmisch met soloruimte voor alle muzikanten en wisselende thema's. En zo gaat dit verder : lichtvoetig, zwaarmoedig, dansend, wenend, afgewerkte composities, met sterk afwisselende ritmes (reggae, blues, afro, jazzy, rock, wals) en samenspel met schreeuwende solo's, zingende solo's, spetterende solo's.
Ik weet niet wat er in de eerste maanden van dit jaar gaande is, maar er is al heel wat moois verschenen. En deze CD past prachtig in dat rijtje. Opnieuw : hol naar de jazz-boer en koop deze CD!
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment