Het is weinigen gegeven om gekende recepten opnieuw te beproeven en toch nog sterk en verfrissend voor de dag te komen. De eerste twee nummers grijpen terug naar bopperige freejazz waarin vooral Fred Anderson zich als een vis in het water voelt, en de laatste drie brengt eerder door Hamid Drake geïnspireerde spirituele jazz met midden-oosterse zang en toonladders. Op hun vorige duo-CD, maar ook op hun andere CD's met William Parker op bas zijn deze concepten al gebruikt, toen ook succesvol, nu ook. Voor de variatie zijn nu Jeff Parker op gitaar, Josh Abrams op bas en guimbri, en Harrison Bankhead op bas, cello en piano toegevoegd, allen behorend tot de Chicago scene en AACM-geïnspireerd. En dit is naar alle standaarden free jazz van het hoogste soort : toegankelijk, vol variatie, inspelend op het gemoed, sterke muzikanten die elkaar stimuleren. De eerste twee nummers zijn in mijn interpretatie de "river" songs, de bron, diep in de blues liggende muziek. Zowel Anderson en Drake zijn oorspronkelijk van Louisiana afkomstig en de River is dan naar alle waarschijnlijkheid ook de Mississippi en de blues. De Ocean verbindt dan weer de blues met de rest van de wereld en brengt ook spirituele oneindigheid. Tot zover mijn filosofisch-muzikale interpretatie van de titel. De titelsong is ook het mooiste wat deze CD te bieden heeft - traag, ritmisch, melodisch, met Drake in zijn beperkt Arabisch zingend, en met een Bankhead die sterk uitpakt op cello. Ook Anderson en Drake tonen zich van hun absoluut beste kant. Muziek met lichte tred, maar met zeer veel diepgang. Knap!
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment