Wie regelmatig deze blog leest, zal al weten dat ik een zwak hebben voor Don Cherry én voor kleine ensembles met veel spontane improvisatie. Daarom vond ik Taylor Ho Bynums "The Middle Picture" minder geslaagd en deze "True Events" wel. Beide zijn dit jaar verschenen, maar zijn onvergelijkelijk. Het eerste was een orchestrale bedoening met te grote ambitie, te veel en te grote variatie in de benadering wat de eenheid van stijl niet echt ten goede kwam, een euvel dat natuurlijk in een trompet-drums duo moeilijker kan voorkomen. En dat is zonder enige twijfel de kracht van dit album : beide muzikanten hebben niet alleen een ruime en sterke techniek, ze kennen elkaar door en door en hun interactie is daarom leuk om te horen. De meeste nummers zijn kort, zeer kort zelfs, en hun basis kent een minimaal geschetste melodische en ritmische structuur. Maar dat is het fijne aan deze muziek : ze heeft iets poëtisch in plaats van episch, compact een veelzeggend in hun gekozen uitdrukkingskracht eerder dan een lang verhaal nodig te hebben. Slechts één van de nummers is volledig geïmproviseerd, "The Emperor Of Ice Creams", en dat duurt bijna een kwartier. En hoewel het de compactheid mist van de andere nummers, biedt het een interessante uitbreiding van het concept naar een meer conversatie-achtige dialoog tussen beide instrumenten. Knappe CD.
Luister naar : The Upset
For the English version, click HERE
2 comments:
Hé Stef. Je kent me wel van jazzforum (pimvantol). Heb net geluisterd naar Mu van Don Cherry en wat vindt ik dat een uitstekende plaat! Zoveel muziek uit zo weinig instrumenten. Ongeloofelijk! Begin Free Jazz steeds meer te waarderen.
zeer interessant, bedankt
Post a Comment