Dit is een uitzonderlijke CD, die je moet horen als je houdt van wereldjazz. Sonny Simmons brengt hier een spirituele en muzikale tocht die even repetitief als boeiend is, maar het geheel is overweldigend. Ik heb die CD nu al verschillende keren beluisterd en slaag er niet in om het ene nummer van het andere te onderscheiden, maar dat doet er niet toe, ik denk dat dit nu net het hypnotiserende, trance-creërende effect creëert (niet dat ik hier trillend en bevend met mijn ogen draaiend over de grond lig te rollen, maar toch bijna). Harmonium en synthesizer van Rosie Shakarian leggen een permanente achtergrond, de basclarinet van Brian Glick volgt hen in de diepe ondertonen, maar geeft af en toe accenten, en daar bovenop soleert Sonny Simmons op althobo, een weinig gebruikelijk instrument, dat hij bespeelt met Arabische toonaard, en dat in combinatie met de diepe klank een onwaarschijnlijk klagende toon krijgt. Brandon Evans brengt daar met zijn dwarsfluit of Indische shenai (zoiets wat slangenbezweerders hanteren) wat reliëf in door in contrapunt te spelen, of dezelfde melodie te herhalen. Af en toe wordt er wat gezongen in het Arabisch, de enige percussie is als de clarinettisten wat "tongue-slappen" (hoe zeg je dat in het Nederlands?). Eén uniek concept, herhaald in elk nummer, geeft het album een zeer sterke coherentie uiteraard, maar geloof me, dit is sterk.
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment