Ik kende Frode Haltli niet. Maar dat was een fout aan mijn kant. Hij blijkt een uitmuntend accordeonist te zijn, een instrument dat hij al van zijn zevende levensjaar bespeelt, en waarmee hij tal van prijzen en wedstrijden heeft gewonnen. Maar een instrument beheersen is slechts één ding. De vraag is wat je ermee doet. En daar doet Frode Haltli veel mee. Dit album is prachtig. Het is het muzikale equivalent van op een rustige zomerdag op je rug in het gras naar de wolken liggen kijken en die langzaam aan je voorbij zien trekken. De wolken hebben vorm, maar geen structuur, ze hebben volume, maar geen substantie (en dat is niet negatief bedoeld). Haltli wordt hier perfect begeleid door Arve Henriksen op trompet, die er als naar gewoonte geluiden uithaalt die soms eerder aan een basfluit doen denken, door Garth Knox op viola, en met af en toe zang van Maja Solveig Kjelstrup Ratkje. Deze CD biedt een zeer sterke eenheid van visie, en biedt iets unieks op muzikaal gebied.
For the English version, click HERE
No comments:
Post a Comment